Χρειαζόμουν μια ανάπαυλα από την καταστροφή των ειδήσεων και η περιήγηση στις φωτογραφίες μου από κήπους στο Πόρτλαντ του Όρεγκον βοήθησε πραγματικά! Ήμουν σε εκείνη τη δίκαιη πόλη για το GardenBlogger Fling το 2014 και ο συγκεκριμένος κήπος με γοήτευσε πραγματικά. Δεν ξέρω το όνομα του κηπουρού. Ο καθενας?
Δεν πρέπει να εκπλαγώ που βρέθηκα οκτώ χρόνια αργότερα με ζωγραφισμένες κολώνες και κρεμαστές χάντρες και άλλα στολίδια.
Μόλις τοποθετήθηκα και βαμμένα κολώνες στον μπροστινό κήπο μου στο Greenbelt, Md. Σεπτ. 2020.
Αλλά πίσω στο Πόρτλαντ. Τα πλάνα πάνω και κάτω απλώς υπαινίσσονται τον κήπο του πρώην δημοσιογράφου του NPR Ketzel Levine. Είχαμε συνδεθεί μέσω αυτού του ιστολογίου και με είχε επισκεφτεί στον πρώην κήπο μου.
Πραγματικά αξιοποίησε στο έπακρο μια μικρή μπροστινή αυλή – τόσο ιδιωτική! (Θα υποθέσουμε ότι αυτά τα μπαμπού περιέχονται με κάποιο τρόπο.) Και τι υπέροχη χρήση του χρώματος.
Δεν ξέρω ποιανού είναι οι κήποι αυτοί οι επόμενοι, αλλά στο θέμα του χρώματος, μου αρέσουν όλες οι επιλογές τους.
Πάνω, αυτό το μωσαϊκό μεταξύ του δρόμου και του πεζοδρομίου είναι κάπως διάσημο, οπότε στοιχηματίζω ότι κάποιος μπορεί να μου πει σε ποιον πρέπει να πιστώσω.
ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΩ: Μωσαϊκό του Τζέφρι Μπέιλ.
Δεν το βλέπεις αυτό κάθε μέρα.
Όταν τα πολυετή κρεβάτια γίνονται καλά, όπως το παραπάνω, ζηλεύω και αποφασίζω να ξεκινήσω ένα δικό μου. Η απογοήτευση και η αποτυχία ακολουθούν σύντομα και παραμένουν.
Αυτός ο μπροστινός κήπος είναι ένα τέτοιο δώρο στη γειτονιά.
Όσο υπέροχοι μπορεί να είναι οι μπροστινοί κήποι, ειδικά στο Πόρτλαντ, χρειάζεται μια ιδιωτική αυλή για να δημιουργήσετε έναν χώρο τόσο έντεχνο και ήρεμο όσο αυτός.