Υπερθαλάσσια διασπορά που προκύπτει από την ανοχή αλμυρού νερού των σαυρών από την Ταϊβάν – Anole Annals

Πίνακας 2 από τους Hsu et al. που δείχνει τα ποσοστά επιβίωσης των αυγών σαύρας που εκτίθενται σε αλμυρό νερό

Συναγερμός για νέα λογοτεχνία!

Η διαθαλάσσια διασπορά συνάγεται από την ανοχή των σαυρών από την Ταϊβάν στο αλμυρό νερό

Σε PLOS ONE
Hsu, Lin, Liao, Hsu και Huang

Αφηρημένη

Η αφυδάτωση και η υπεραλατότητα προκαλούν τους μη θαλάσσιους οργανισμούς που διασχίζουν τον ωκεανό. Ο ρυθμός απώλειας νερού και η ανοχή στο αλμυρό νερό καθορίζουν έτσι την ικανότητα να διασκορπίζονται στη θάλασσα και να επηρεάζουν περαιτέρω την κατανομή των ειδών. Παραδόξως, αυτή η συσχέτιση μεταξύ φυσιολογίας και οικολογίας σπάνια διερευνάται στα χερσαία σπονδυλωτά. Εδώ πραγματοποιήσαμε πειράματα εμβάπτισης σε άτομα και αυγά έξι ειδών σαύρας με διαφορετική κατανομή στην Ταϊβάν και στα γειτονικά νησιά για να καταλάβουμε εάν οι φυσιολογικές αποκρίσεις αντικατοπτρίζουν τη γεωγραφική κατανομή. Το βρήκαμε Plestiodon elegans είχε το υψηλότερο ποσοστό απώλειας νερού και τη χαμηλότερη ανοχή σε αλμυρό νερό, ενώ Eutropis longidata και μι. multifasciata παρουσίασε το χαμηλότερο ποσοστό απώλειας νερού και την υψηλότερη ανοχή σε αλμυρό νερό. Diploderma swinhonis, Hemidactylus frenatusκαι Anolis sagrei είχε μέτριες μετρήσεις. Για τα αυγά, μόνο τα αυγά με άκαμπτο κέλυφος H. frenatus επωάστηκαν με επιτυχία μετά από θεραπείες. Ενώ, τα αυγά με περγαμηνή του μι. μακρυουρά και ρε. swinhonis έχασε ή κέρδισε δραματικά νερό στις βυθίσεις χωρίς καμία επιτυχή επώαση. Σε συνδυασμό με την ιστορική γεωλογία των νησιών και τις περιοχές προέλευσης κάθε είδους, τα συμπεράσματα των αποτελεσμάτων εξηγούν σε μεγάλο βαθμό την τρέχουσα κατανομή αυτών των σαυρών στην Ταϊβάν και τα γειτονικά νησιά, δείχνοντας πρωτοποριακά τη σχέση μεταξύ φυσιολογικής ικανότητας και κατανομής ειδών.

Διαβάστε ολόκληρη την εφημερίδα εδώ!

Τελευταίες δημοσιεύσεις από τον Nick Herrmann (Προβολή όλων)