Θα τολμούσα να πω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών θέλουν το τοπίο του σπιτιού τους να είναι «χαμηλής συντήρησης». Πράγματι, όσο πιο χαμηλά γίνεται! Όταν ήμουν προπονητής κήπου, τουλάχιστον το 95 τοις εκατό των πελατών μου το ζήτησαν αυτό.
Γι‘ αυτό δεν κατάλαβα ποτέ τη δημοτικότητα των πολυετών φυτών, τα οποία από την εμπειρία μου είναι πολύ πιο δουλειά από τις αγαπημένες μου ομάδες φυτών για οικιακούς κήπους – θάμνους και μικρά δέντρα. Τα πολυετή φυτά έχουν λομπίστες και τα ξυλώδη όχι; Σοβαρά, είναι ένα μυστήριο για μένα.
Προσφέρω μόνο δύο παραδείγματα τέτοιων κήπων που δημιούργησα και ήξερα ότι ήταν χαμηλής συντήρησης. Πάνω και κάτω είναι το τοπίο κατά μήκος της πρόσοψης του κτιρίου διαχείρισης του co-op μου. Έχει μετατραπεί από άρκευθους, νάρκισσους και ζιζάνια σε αυτό που βλέπετε εδώ:
- Παλιοί άρκευθοι που μοιάζουν πλέον με μπονσάι. Αφαιρέσαμε μόνο αυτά που ήταν πολύ κοντά στο πεζοδρόμιο και κλαδέψαμε τα νεκρά εσωτερικά των υπολοίπων. (Μετά τη συμβουλή των σχολιαστών εδώ στο Rant, (στο „Μπορούν αυτοί οι Junipers να σωθούν;“) που συνέστησαν μια καθαρή σάρωση τους. Τώρα κλαδευμένοι, με τους κορμούς ορατές, το αποτέλεσμα είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι που τα σχολιάζουν πραγματικά .
- Δύο ‚Golden Mop‘ Threadleaf False Cypress μπροστά στους Junipers
- Αρκετοί θάμνοι Ninebark με κοκκινοκαφέ φύλλα και ροζ άνθη την άνοιξη.
- Αρκετά «Ogon» Spireas με φύλλα Chartreuse φωτίζουν τα σύνορα εννέα μήνες του χρόνου.
- Και ένα πολυετές φυτό που μοιάζει με θάμνο – η Νεπέτα.
Ολα Αυτοί οι θάμνοι και το πολυετές φυτό που μοιάζει με θάμνο είναι εύκολο στη φροντίδα γιατί καλύπτουν πολύ έδαφος, δεν απλώνονται και χρειάζονται αυτό το ένα τρίψιμο. Χωρίς αδιέξοδο. Τα περισσότερα είναι επίσης ταχέως αναπτυσσόμενα.
Αυτά τα φυτά από μόνα τους θα ήταν μια τεράστια βελτίωση σε σχέση με τα σύνορα γύρω από πάρα πολλά σπίτια στα προάστια, σωστά; Χρειάζεται απλώς να επιλέξετε μερικούς καλούς θάμνους και υπομονή να περιμένετε 3-5 χρόνια μέχρι να γεμίσουν όμορφα όπως αυτοί.
Εκτός από τα ροζ λουλούδια Ninebark, αυτός ο εντυπωσιακός συνδυασμός χρωμάτων διαρκεί το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν.
Τώρα ομολογουμένως δεν σταμάτησα μόνο με θάμνους και Nepeta. Αυτά τα κρεβάτια περιέχουν δεκάδες μαυρομάτικα Susans, λευκά Echinaceas και Butterfly Weed, καθώς και Sedums με κάλυψη εδάφους. Οι Σούζαν είναι οι πιο μπελάδες γιατί εξαπλώνονται σαν τραμπούκοι αλλά είναι ρε! Ήταν ελεύθεροι, είναι χαρούμενοι και επίσης το Maryland’s State Flower.
Ο στόχος μου για αυτόν τον κήπο (τον οποίο υιοθέτησα επίσημα στο πλαίσιο του προγράμματος adopt-a-common-area του συνεταιρισμού) ήταν να τον κάνω όχι απλώς όμορφο, αλλά αρκετά εύκολο ώστε το προσωπικό να μπορεί να τον φροντίσει αν δεν μπορούσα – ίσως εγώ θα γεράσει πολύ. ελπίζω να έχω χρόνο να αφήσω εκτενείς σημειώσεις!
Το άλλο παράδειγμα είναι ο κήπος που ανέπτυξα για 26 χρόνια στο Takoma Park, Md. Είμαι για πάντα ευγνώμων που όταν μετακόμισα εκεί το 1985 είχα την καλή λογική να προσλάβω ένα σχέδιο με βάση το φυτώριο και να εγκαταστήσω ομάδα για να καθαρίσω το πινέλο και το φυτό δεκάδες θάμνοι που δεν είχα ακούσει ποτέ γύρω από την περίμετρο της πίσω αυλής. Πραγματικά θα μπορούσα να ονομάσω τις αζαλέες αλλά τίποτα άλλο.
Ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός με τα έξι περίπου Viburnum που επέλεξε για αυτόν τον ιστότοπο ο σχεδιαστής – έδειχναν αξιολύπητοι στις γλάστρες τους στο φυτώριο. Θυμάμαι τη ρώτησα για αυτά: «Είσαι σure;“ Και υποσχέθηκε ότι τελικά θα τους αγαπούσα – τόσο προληπτική!
Σε αυτή την άποψη υπάρχουν επίσης πολλά Pieris japonica και ένας κέδρος Deodor.
Σε αυτήν την όψη του πλαϊνού περιγράμματος μπορείτε να δείτε τον άτυπο φράχτη από Cherry Laurels που είχαν εγκατασταθεί για μένα τότε, συν ένα σκυλάκι και μια ορτανσία «Tardiva». Τα πολυετή φυτά και οι βολβοί μπροστά από όλα αυτά τα βαρετά κυρίως αειθαλή φυτά προσθέτουν χρώμα, ενδιαφέρον και πολύ περισσότερη συντήρηση.
Τώρα από το Wayback Machine έρχεται μια φωτογραφία από το πίσω μέρος του σπιτιού με, δυστυχώς, το δικό σας να ποζάρει αναιδώς μπροστά του. Πήρα τον πρώτο μου χρόνο εκεί, δείχνει ότι δεν είχα κάνει τίποτα ακόμα παρά μόνο να χτίσω ένα μικρό κατάστρωμα έξω από το σπίτι. Είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσετε ότι αυτός ο τοίχος αντιστήριξης και οι ακανθώδεις κουραμπιέδες από πάνω του όλοι έπρεπε να πάνε.
Έτσι, ο τοίχος αντιστήριξης αφαιρέθηκε, το κατάστρωμα έγινε πολύ μεγαλύτερο, και πάλι κυρίως θάμνοι γέμισαν τα σύνορα, μαζί με μια συλλογή Astilbe. Οι θάμνοι στο πίσω μέρος είναι μια πιο κοντή ποικιλία από Cherry Laurels, με ορτανσίες και Spireas μπροστά τους.
Το αντικείμενο υψηλής συντήρησης εδώ και σε ολόκληρο αυτόν τον κήπο, πίσω και μπροστά, είναι αυτό το καταραμένο αμπέλι Ακτινίδιο που βλέπετε στο κατάστρωμα. Παραπονέθηκα σε όποιον θα άκουγε ότι θα μου έτρωγε το σπίτι αν δεν συνεχίσω να το χακάρω. Δυστυχώς, αυτό το hacking απέτρεψε επίσης την παραγωγή μούρων, οπότε παραπονέθηκα και γι‘ αυτό.
Γεια, μόλις παρατήρησα κάτι άλλο σε αυτή τη φωτογραφία – ο κήπος είχε ακόμα ένα γκαζόν (αν και όχι για πολύ), αλλά ήταν σε μεγάλο βαθμό καλυμμένος με τριφύλλι. Φαίνεται μια χαρά, σωστά; Έπρεπε απλώς να θυμηθώ να μην τολμήσω να το βάλω ξυπόλητος, μήπως οι γείτονές μου ακούσουν κραυγές με άσεμνο δέσιμο από την κατεύθυνσή μου.