Τα πρώτα χρόνια στο αρχοντικό μου, αυτό ήταν το θαμπό-βαρετό σκηνικό του μπροστινού μου κήπου, με παλιά γκρίζα επένδυση, μαύρα παντζούρια και μεταλλικές καρέκλες και μια πράσινη ομπρέλα του δάσους. Δεν μπορείτε να δείτε τις γλάστρες εδώ, αλλά πιστέψτε με, ήταν όλες σε παρόμοια θαμπά χρώματα. Υποθέτω ότι ήθελα να ταιριάξω, και σίγουρα το έκανα.
Αλλά νωρίς στην πανδημία άρχισα να ερευνώ τρόπους για να προσθέσω χρώμα στο σπίτι και σύντομα συνειδητοποίησα ότι μπορούσα απλώς να κόψω την επένδυση και να βάψω το σπίτι με ένα ωραίο μπλε. Πω πω τι διαφορά έχει κάνει στον κήπο μου γιατί στα μάτια μου, οτιδήποτε φαίνεται καλύτερο με φόντο το Wedgewood Blue.
Παρατηρήστε όμως σε πρώτο πλάνο ότι ακόμη και τα κοντάρια που είχα τοποθετήσει για να κρεμάσω κλήματα ήταν βαμμένα γκρι. Στο ελάχιστα Τόλμησα να κρεμάσω πολύχρωμες χάντρες στα καλώδια. Αλλά μέχρι εκεί έφτασαν οι περιπέτειές μου στο χρώμα του σπιτιού στην αρχή. Όλα μπλε, χωρίς χρώμα τόνου.
Έπειτα έκανα το μικρό βήμα να βάψω τους αριθμούς του σπιτιού και το κοντάρι κοντά τους με πράσινο μέντα, ένα χρώμα που λατρεύω και που ευτυχώς βρίσκεται στη λίστα εγκεκριμένων χρωμάτων του co-op μου. Και παρατηρήστε ότι οι μεταλλικές καρέκλες Mid-Century, πρώην μαύρες, τώρα είναι φούξια! κρέμασα ένα πολύχρωμο μεταλλικό λουλούδι και αντικατέστησε τη σκούρα ομπρέλα με μία σε ροζ και μπλε.
Σχεδόν ντρέπομαι να επισημάνω το επόμενο μικροσκοπικό βήμα που έκανα, όπως φαίνεται στη φωτογραφία ακριβώς πάνω – συνεχίζοντας το χρώμα έμφασης στην οριζόντια προεξοχή κάτω από τα παράθυρα. Αυτό απαιτούσε μια επιστροφή από τον τεχνίτη/ζωγράφο μου, κάτι που συνέβη το περασμένο καλοκαίρι.
Λοιπόν, αυτόν τον μήνα του ζήτησα επιτέλους να επιστρέψει και να ολοκληρώσει τη βαφή στο σπίτι μου. Αυτές οι οριζόντιες λωρίδες από τούβλα (που ονομάζονται «γραμμές ταχύτητας») δίπλα στα παράθυρα έχουν πλέον το ίδιο χρώμα έμφασης, όπως θα έπρεπε για να τονιστεί αυτό το μοναδικό διακοσμητικό στοιχείο στο κατά τα άλλα σκόπιμα ακόσμητο Διεθνές Στυλ πρόσοψη μπλοκ σκωρίας.
Σημασία του σκηνικού του κήπου
ήμουν ποτέ θα αγαπήσω αυτόν τον κήπο εκτός αν τουλάχιστον άρεσε την εμφάνιση της πρόσοψης του σπιτιού και τα έπιπλα εξωτερικού χώρου. (Όπως δεν θα μπορούσα ποτέ να το λατρέψω με τον φράχτη arborvitae που προσπάθησα για πρώτη φορά να επιτύχω τον έλεγχο, πριν μεταβώ σε αμπέλια.)
Επομένως, υποστηρίζω ότι η δημιουργία κήπου μπορεί να ξεκινήσει με τη βελτίωση του σκηνικού, του σκηνικού πάνω στο οποίο φαίνεται ο κήπος. Διάολε, συνήθιζα να αποφεύγω να φωτογραφίζω τον μπροστινό μου κήπο λόγω της παλιάς γκρίζας επένδυσης στο βάθος. Τώρα τραβάω τόνους φωτογραφιών αυτού του κήπου και τις μοιράζομαι ελεύθερα. (Όπως θα μπορούσαν να έχουν παρατηρήσει οι τακτικοί αναγνώστες.)
Έχοντας το θάρρος των πεποιθήσεών σας
Η δειλή, σταδιακή μετάβασή μου από ένα ήπιο σπίτι σε ένα πολύχρωμο σπίτι μου θυμίζει κάποια σοφία που άκουσα στη δουλειά πριν από χρόνια που δεν θα ξεχάσω ποτέ (και μερικές φορές ακόμη και να θυμάμαι να χρησιμοποιήσω).
Παρακολούθησα συναντήσεις των οργάνων αναθεώρησης της DC για κτίρια και τοπία γύρω από τον «μνημειακό πυρήνα» της πόλης. Η πολυετής καρέκλα ενός από αυτούς, J. Carter Brown, σχεδόν μόνος του βασίλευε στις αισθητικές αποφάσεις που επηρέαζαν τα εξέχοντα σημεία της πόλης και σχεδόν πάντα έβρισκε το δρόμο του.
Προσπάθησα να απολαύσω τις τεράστιες γνώσεις του Προέδρου Μπράουν για την τέχνη, την αρχιτεκτονική και το καλό γούστο σε όλους τους τομείς, αλλά θυμάμαι ότι ενθάρρυνε τους σχεδιαστές και τους σχεδιαστές που ήρθαν πριν από αυτόν να „Έχετε το θάρρος των πεποιθήσεών σας!“ Μήπως είναι καλή ιδέα; Μην δειλιάζετε. Πηγαίνετε όλα μέσα. Δώστε μια καλή ευκαιρία στην ιδέα σας.
Νομίζω ότι αυτό λειτουργεί για πολλά στοιχεία στον κήπο – φυτά, για παράδειγμα. Έχω μάθει ότι για να έχουν οποιοδήποτε αντίκτυπο, τα περισσότερα από αυτά πρέπει να καλλιεργηθούν μαζικά. Τι νόημα έχει να αγοράζεις μόνο ένα από τα πολυετή; Θα χρειαστούν δύο ολόκληρες σεζόν για να μεγαλώσει αρκετά για να αποφασίσετε αν σας αρέσει ή όχι, ή αν είναι χαρούμενος σε αυτό το σημείο ή όχι, και αν η απάντηση είναι ναι, θα πρέπει να αγοράσετε περισσότερα και να περιμένετε άλλες δύο- τρεις εποχές για τα φυτά να κάνουν πραγματικά μια παράσταση.
Με άλλα στοιχεία κήπου, όπως αίθρια, λέω να μην τσιγκουνευτείς! Λίγο κουράγιο. Προϋπολογιστικά, φυσικά.